Glenrio lag altijd op de grens van Texas en New Mexico, midden in de prairie. Het plaatsje begon rond 1903 als station voor de Rock Island Railroad en in 1905 werden er stukken land van 150 acres (ongeveer 0,6km2) aangeboden, het plaatsje werd toen nog beschouwd als een plaatsje met heel veel groeipotentieel. Rond het station kwamen al gauw bars, restaurants, motels, een dans gelegenheid en benzinestations. Een heel gedeelte van die gebouwen stond officieel in New Mexico maar het werd gemakshalve maar allemaal als op Texaans grondgebied beschouwd.
Het treinstation was niet van lange duur. In 1913 kwam het wegverkeer opzetten en rond 1917 kreeg het Glenrio Hotel de eerste automobilisten die langs over het Ozark Trail reden. Rond die tijd was dat nog niet veel meer dan een zandpad, stoffig bij mooi weer maar een modderpad tijdens regenbuien. Veel bochten waren scherpe hoeken omdat het de hekken volgde die mensen om hun terrein bouwden.

In 1926 werd het Ozark Trail opgenomen in Route66 en werd Glenrio een Route66 stop. Rond die tijd was de spoorweg al veel minder belangrijk dan de weg en de verschuiving was ook zichtbaar in het dorp, nieuwe gebouwen werden langs Route66 gebouwd en de bebouwing rond de spoorweg kwam leeg te staan. Het verhaal gaat dat John Steinbecks boek (The Grapes of Wrath) hier gedeeltelijk verfilmd werd en dat is makkelijk te geloven.

Het ziet er nu anders uit, getuige dit filmpje van Nick Gerlich. Het filmpje bgint met "Broyles Gas Station". Het gebouw dateert uit 1925 toen het door Jim Broyles werd gebouwd als een Mobile benzinestation. Hij wonde achterin het gebouw. Als je nu naar binnen kijkt zie je goed wat er gebeurtmet een adobe gebouw dat niet onderhouden worden. De adobe waar de muren van gemaakt zijn kan niet tegen vocht en doordat het dak is gaan lekken 'smelten' de muren.

---

Op deze Google Map http://goo.gl/maps/WsL1E staat een hoop info over de route tussen Glenrio en San Jon, onmisbaar materiaal als je deze omgeving wilt verkennen!

---

---

In de 30’er jaren Route66 werd door heel Texas heen verbeterd tot een geplaveide 2-baans weg en in Glenrio werden meer gebouwen langs de spoorbaan afgebroken of verhuisd naar Route66. Het plaatsje had verder een vreemde 2-deling. In de Texas kant waren geen bars omdat dat een alcohol vrij gebied was. In de New Mexico kant was geen benzine pomp omdat de belasting op benzine in New Mexico veel hoger was.

Als je deze twee foto's vergelijkt zie je dat we nu het postkantoor was, begonnen is als bar. Het hokje ernaast was ooit het postkantoor.

In de jaren 50 werden er een paar nieuwe gebouwen neergezet, een diner en een benzinepomp, die nu nog te herkennen zijn vanwege de toentertijd moderne bouwstijl (Art Moderne) met o.a. gebogen vloeiende lijnen aan de overkapping van de benzine pomp.
In 1975 was het definitief afgelopen met Glenrio toen I40 werd geopend. In 2007 werd het in zijn geheel opgenomen in het National Register of Historic Places met onder andere de stuk Route66 en 17 verlaten gebouwen waaronder de Little Juarez Diner, de State Line Bar en het State Line Motel met het dubbele reclame bord met de tekst “Motel, Last in Texas” voor reizigers vanuit het oosten en de tekst “Motel, First in Texas” voor reizigers vanuit het westen.

Bij een oud benzine stationnetje staat deze Pontiac Catalina uit 1968 al jaren stil.Het is niet zo maar een willekeurige oude auto die langzaamaan aan het uit elkaar vallen is. Het bezinestation is gebouwd in 1950 door Joe Brownlee en in 1952 bouwde hij de diner die je er nu nog naast ziet staan, de Little Juarez Diner. Het was de auto van Larry Lee Travis, de man van Roxann Travis, de dame die nog steeds in de bungalow erachter woont.

Toen in 1973 de snelweg opende werd het al snel stil in Glenrio en werden de bezinestations, de diners en het hotel gesloten. Larry nam daarom een benzine station annex garage over in Adrian en reed iedere dag in deze Pontiac op en neer naar zijn werk.

Dat werk was niet geheel ongevaarlijk, een paar jaar eerder hadden de gezamenlijke bewoners en zakenlieden uit Adrian een soort burgerwacht gestart om de criminaliteit in Adrian terug te dringen. Dat had success en de burgerwacht werd langzaamaan opgeheven, helaas wel te vroeg! Toen Larry op 7 maart 1976 aan het werk was kwam ene Lewis Steven Powell de garage binnen, dwong hem op zijn knieen te gaan zitten en schoot hem door zijn hoofd waarna hij er met de kassa vandoor ging. Na Larry's begrafenis werd zijn auto terug gebracht naar Glenrio en staat daar sindsdien, half en half als een momument. Hij is niet te koop en het wordt erg op prijs gesteld als je hem rustig laat staan zoals hij staat.

Tucumcari word wel omschreven als de plaats met de meeste Route66 stijl gebouwen, zeker de moeite waard om de tijd voor te nemen! Over het ontstaan van de naam gaan verschillende verhalen. Een populaire versie is dat de naam voortkomt uit de romance tussen twee indianen, Tocom en Kari. Het is echter aannemelijker dat het komt van het Comanche woord Tukamukaru wat zoiets betekend 'iemand opwachten'. De berg die naast het plaatsje ligt heet Tucumcari Mountain en was een van de favoriete plekken voor Comanches om de omgeving in de gaten te houden.

Het was in de hoogtijdagen van Route66 een belangrijke stop met enkele duizenden hotelkamers. In 1959 kwamen er gemiddeld ongeveer 8000 auto's per dag door het plaatsje, nu is dat een fractie daarvan maar het is nog steeds de moeite waard!

Hotel : Blue Swallow Motel, Tucumcari, New Mexico

Het motel is gebouwd in een L-vorm met 14 kamers die veelal een eigen garage hebben. De garages zijn recentelijk aan de binnenkant voorzien van geschilderde scenes uit onder andere de film Cars.

Toen de oprichter overleed namen Lillian Redman en haar man het over. Het was duidelijk dat zij klanttevredenheid hoog in het vaandel hadden staan. Als klanten de kamer niet konden betalen werden er vaak goederen als ruilmiddel geaccepteerd en regelmatig hoefden mensen helemaal niets te betalen. Met de komst van de Interstate kregen Tucumcari en het hotel het steeds moeilijker en laat in de jaren 90 verkocht de familie Redman het. De uiterst vriendelijke nieuwe eigenaren (Kevin en Nancy Mueller) hebben het grondig gerenoveerd maar wel met behoud van de oude stijl en charme en het is nu een hotel waar je als Route66 reiziger absoluut overnacht moet hebben! Ben je van plan om hier te overnachten boek dan ruim van tevoren een kamer en neem alsjeblieft wat snacks mee voor de Senior Vice President of Security (Boomer) en zijn vriendin Bessie. Update: ik ontving het trieste nieuws dat Boomer onverwacht overleden is op 28 augustus 2013. Een gemis voor het hotel en de gasten! Hier een drietal documentjes zoals je die ook (uitgeprint) in alle kamers van het hotel vindt: De geschiedenis van het hotel Een welkomstwoord van Lilian Redman De symboliek achter de zwaluw

Adres : 815 E. Tucumcari Boulevard.
Web : http://www.blueswallowmotel.com
Telefoon : (575) 461-9849

(foto genomen door Tim Anderson)

Dat het hotel niet veel van de oude charme verloren heeft blijkt wel uit deze historische foto's:

---

Het lijkt misschien wel of The Blue Swallow het enige motel in Tucumcari is maar dat is natuurlijk niet zo. Een ander aanbevelenswaardig motel is het Safari Motel. Gebouwd in 1959 maar goed bijgehouden is ook dit een echte Route66 klassieker. Aan onderstaande foto's kun je zien dat er over de jaren heen weinig aan het uiterlijk is veranderd maar laat je daar niet door misleiden, de binnenkant is geheel bijdetijds!
Toch maar twee nachten in Tucumcari verblijven zodat je in beide een keer kunt slapen?

1950	1960
1970	nu

Motel Safari
722 East Route 66
575-461-1048
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

---

Bezienswaardigheid: Route 66 Monument. Dit monument is onthuld in 1997 en moet eigenlijk gezien worden tegen een ondergaande zon (misschien in de hoop dat het dan mooi(er) wordt?). Adres : I-40, afslag 329 aan de westkant van de stad.

---

Winkel : Tee Pee Curios Deze souvenir winkel zit in een gebouw in de vorm van een TeePee (indiaanse tent) met een recent gerestaureerd neon reclame bord voor de deur. De souvenirs zijn fraai en de eigenaren zijn een vriendelijke stel. Adres : 924 E. Tucumcari Boulevard (Route 66) vlakbij het Blue Swallow motel. Telefoon : (575) 461-3773.

---

In Tucumcari zijn ook veel muurschilderingen te vinden. Een overzicht (klik op de plaatjes voor een groter beeld):  

---

Na Tucumcari zijn er verschillende mogelijkheden om verder te reizen. Je kunt rechtdoor gaan maar zult dan meestal snelweg rijden tot aan Albuquerque, van de oude route is niet heel veel over. Je kunt ook Route104 Noord pakken in het centrum van Tucumcari en je gaat dan over een mooie weg naar Las Vegas (nee, niet die gokstad in Nevada!). Dit is 170 kilometer door prachtig ruig landschap maar er is geen mogelijkheid onderweg om te eten, drinken of tanken dus wel voorraad inslaan in Tucumcari!

Montoya begon rond 1901 als een plek waar spoorbaan arbeiders van de Rock Island Railroad konden overnachten tijdens hun werk aan de spoorbaan. Het ligt ongeveer halverweg tussen Tucumcari en Santa Rosa. In 1908 werd de eerste winkel geopend (G. W. Richardson’s) en toen in 1918 de staat New Mexico de weg begon te verbeteren kwam er ook substantieel meer verkeer.
De neergang van de stad begon al midden jaren 20 toen veel (vee)boeren vertrokken vanwege het droge klimaat. In de daarop volgende decennia was er weliswaar veel verkeer en toeristen maar lokale bewoners waren er nauwelijks. In 1956 werd de Interstate 40 geopend, enkele honderden meters zuidelijk van het dorp. Het dorp kreeg weliswaar een eigen afslag maar is toch nooit meer de oude geworden.

Bezienswaardigheid : Bono's Route 66 Auto Museum
Als je van auto's houdt moet je hier zeker stoppen. Het museum komt voort uit de prive verzameling van James Cordova en zijn vrouw Anna en ze zullen je graag meer vertellen over al het chroom wat er te zien is.

---

Niet echt op Route66 maar Madrid is een erg leuk plaatsje. Voor de filmliefhebbers onder ons, in Madrid is een groot gedeelte van de film Wild Hogs opgenomen. De diner uit de film is in het centrum terug te vinden:

Albuquerque lijkt in veel opzichten op Santa Fe, dezelfde bouwstijl en dezelfde ontspannen sfeer met veel leuke winkels, goede restaurantjes met lekker (mexicaans) eten en genoeg om je ogen uit te kijken. De stad is ook in dezelfde periode gesticht, al in 1540 woonden hier mensen.

Website : http://www.albuquerqueoldtown.com/

Als je de tijd hebt zorg dan dat je ook een avond in deze stad bent en ga dan eens (in het donker) kijken op Central Avenue naar al die prachtige neon reclames. In 1955 waren er hier minstens 98 hotels langs Route66. Tegenwoordig zijn er daar minder dan 40 van over en  veel van de neon reclame borden zin verdwenen maar er zijn tochnog enkele bijzondere.

Aztec Auto Court is gebouwd in 1939 door D. Hambaugh en C.G. Wallace en is een typisch voorbeeld van een autocourt van voor de 2e wereldoorlog. C. G. Wallace was een tussenpersoon in de handel tussen blanken en Zuni indianen en de giftshop van het hotel was dan ook bekend om de Zuni sieraden die er te koop waren.
2500 Central Ave. SW
Albuquerque, NM

5715 Central Ave. NE
Albuquerque, NM
505-255-1632.

Luna Lodge. Dit is een traditioneel motorcourt motel bestaande uit 3 gebouwen in een U-vorm, gebouwd in 1949.
9119 East Central Ave.
Albuquerque, NM.

---

Bij het Enchanted trails RV Park & Trading Post kon je tot voor kort overnachten in een aantal oude campers en caravans die teruggebracht zijn in originele staat maar dat kan niet meer. Het onderhoud werd te duur en reserve onderdelen zijn niet meer te krijgen dus ze zijn nog wel te bezichtigen maar er in slapen kan niet meer. Enchanted Trails RV Park & Trading Post 14305 Central Ave. NW Albuquerque, NM 87121 www.enchantedtrails.com tel (800)326-6317

---

In Albuquerque wordt eens per jaar de internationale Balloon Fiesta gehouden, een evenement waar je als luchtballon-liefhebber zeker bij moet zijn!

Balloon Fiesta from Michael Salisbury on Vimeo.

Laguna is een van de 6 plaatsjes die samen de Laguna Pueblo vormen. De andere 5 zijn Encinal, Mesita, Paguate, Paraje en Seama en gezamenlijk bestaan ze minstens sinds vroeg 1400 maar er wonen hier al ruim 5000 jaar mensen.
De naam Laguna is spaans voor het word meertje en verwijst naar het meer dat hier ooit lag. De indianen die hier wonen zijn van het Kawaik volk en hun taal is Keresan.
De Pueblo zoals die nu bestaat is opgericht in 1699 door een groep Kawaiks en in 1701 bouwden zij de witte St. Joseph kerk die er nu nog staat.
Er zijn eeen aantal speciale feestdagen in de pueblo:

Hou er rekening mee dat op deze dagen gedeelten van de dorpen afgesloten kunnen zijn voor buitenstaanders.
Op 19 September is er een gezamelijk feest ter ere van St. Joseph waarbij na de Mis in de St. Joseph kerk indiaanse dansen worden uitgevoerd en waarbij er vele stalletjes zijn voor souvenirs, sieraden en indiaans eten.
N.B. Veel van de Pueblo is prive woongebied en het wordt vaak niet gewaardeerd als men er zonder toestemming fotografeert of filmt.

Grants is een weinig interessant plaatsje. Het is rond 1880 ontstaan als kamp voor de mensen die de spoorbaan aan het aanleggen waren voor de 3 Canadese broers (Angus Grant, John Grant en Lewis Grant) die het contract daarvoor hadden gewonnen en het heeft tot ongeveer 1930 gedient als uitvalsbasis voor mensen en bedrijven die zich bezig hielden met houtwinning. Later leefde het nog even op doordat er in de bergen vlakbij uranium werd gevonden maar vanaf de jaren 80 is het een wegkwijnend plaatsje.

Het meest interessante (?) dat ik over Grants heb kunnen vinden is dat het pas in 1929 electriciteit kreeg.

Vanaf Grants bestaat veel van de oude route66 niet meer en is het voornamelijk snelweg rijden. Mocht je daar interesse in hebben dan kun je in Grants Route53 zuidwaarts nemen. Dit is een erg fraaie route die door het land kronkelt. Je kunt hem volgen tot je via Route602 noordwaarts in Gallup weer op Route66 komt.

Je komt dan langs een aantal mooie bezienswaardigheden zoals het El Morro national park maar ook langs het Wild Spirit wolven opvangcentrum.
(web: http://www.wildspiritwolfsanctuary.org/)